ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕਾਰਨ ਲਗਾਤਾਰ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਨ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ

ਜਦੋਂ ਮਾਰਚ  ਦੇ ਆਖਰੀ ਹਫਤੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲਾਕਡਾਉਨ ਲਾਗੂ ਹੋਇਆ, ਉਦੋਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੋਰੋਨਾ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲੜਾਈ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜਿੱਤ ਲਈ ਜਾਵੇਗੀ| ਉਮੀਦ ਸੀ ਕਿ ਲਾਕਡਾਉਨ  ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਿਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਸਿਹਤ ਸਬੰਧੀ ਸਾਰੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਖਤਾ ਕਰ ਲਵੇਗੀ, ਫਿਰ ਇਸ ਵਾਇਰਸ  ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਮਜਬੂਤੀ ਨਾਲ ਲੜਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਪਰ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਉਣ  ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਚਾਨਕ ਵਾਧੇ ਨੇ ਸਰਕਾਰਿਆ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਪੋਲ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ| ਕਈ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਮਲੇ ਇਸ ਕਦਰ ਵਧਣ ਲੱਗੇ ਹਨ ਕਿ ਉੱਥੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਲਾਕਡਾਉਨ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਮੰਡਰਾਉਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ|  ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਵਿੱਚ 60 ਘੰਟੇ ਲਈ ਕਫਰਿਊ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਥੇ ਹੀ ਕਈ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਦਾ ਕਫਰਿਊ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ|   ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਰਾਜਸਥਾਨ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ  ਵਰਗੇ ਰਾਜ ਕਈ ਜਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਇਟ ਕਫਰਿਊ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ|
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ ਵਾਧੇ ਨੇ ਸਭ ਦੀਆਂ ਧੜਕਨਾਂ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ| ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਹਫਤੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਇੰਨੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਵਧੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਸਾਓ ਪੋਲੋ  ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ| ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਠਹਰਾਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਰੋਨਾ  ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਅਚਾਨਕ ਕਿਵੇਂ ਵਧਣ ਲੱਗੇ? ਗੌਰ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਨਾਕਾਮੀ ਸਾਫ ਤੌਰ ਤੇ ਨਜ਼ਰ  ਆਉਂਦੀ ਹੈ| ਲਾਕਡਾਉਨ  ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣਾ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਾਕਾਮੀ ਸੀ|  ਫਿਰ, ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਉਣ ਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਲਾਪਰਵਾਹ ਹੋ ਜਾਣਾ ਕਿਸੇ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਜਿਹਾ ਘੱਟ ਟੈਸਟਿੰਗ  ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਖੁਸ਼ਫਹਮੀ ਵਿੱਚ ਰਹੀਆਂ|  ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਨਾ ਸਿਰਫ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਾਮਾਜਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਲਗਾਉਣ  ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤਾਕ ਤੇ ਰੱਖਿਆ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦਲਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਖੂਬ ਬੜਾਵਾ ਦਿੱਤਾ|  ਉਂਝ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮੌਸਮ  ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੰਡਾ ਹੋਣ ਦੇ ਚਲਦੇ ਵੀ ਕੋਰੋਨਾ  ਦੇ ਮਰੀਜ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਵਧੇ ਹਨ| ਗੌਰ ਕਰਨ ਲਾਇਕ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਵਾਧਾ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾਤਰ ਉਹ ਰਾਜ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਹੁਣੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਉਪਚੋਣਾਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ| ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਚੁਨਾਵੀ ਸਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਾ ਮਾਸਕ ਲਗਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦਾ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ| 
ਬਿਹਾਰ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵੇਖੀ ਗਈ| ਲਿਹਾਜਾ, ਲੋੜ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀਆ ਸਰਕਾਰਾਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਦਿਖਾਉਣ| ਮਰੀਜਾਂ  ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦਾ ਉਸਮਾਨਾਬਾਦ ਜਿਲ੍ਹਾ ਇੱਕ ਨਜੀਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਹੈ|  ਇੱਥੇ ਆਸ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ  ਦੇ ਜਰੀਏ ਘਰ-ਘਰ ਸਕਰੀਨਿੰਗ ਕਰਵਾ ਕੇ ਮਰੀਜਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੋਇਆ|  ਦੂਜਾ, ਸਮੇਂ ਤੇ ਮਰੀਜਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਕਰਕੇ ਮੌਤ ਦਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਕਮੀ ਲਿਆਈ ਗਈ| ਫਿਰ, ਰੋਗ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ  ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਮਰੀਜਾਂ ਦਾ ਵਰਗੀਕਰਣ ਕਰਕੇ ਜਿਲ੍ਹਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਲੋਂ ਲਿਸਟ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਹਰ ਮਰੀਜ ਦੀ ਮਾਨਿਟਰਿੰਗ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੋ ਸਕੇ| ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਅਵਸੰਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ| 
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼  45 ਆਈਸੀਯੂ ਬੈਡ ਵਾਲੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਹੁਣ 1000 ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਜਿਹੇ ਬਿਸਤਰੇ ਹਨ| ਡਾਕਟਰਾਂ ਅਤੇ ਨਰਸਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ| ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ 17 ਲੱਖ ਵਾਲੇ ਇਸ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਫੀਸਦੀ ਲੋਕ ਹੀ ਇਫੈਕਟਿਡ ਹੋ ਸਕੇ ਹਨ|  ਦਰਅਸਲ, ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਇਹ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦੀ ਟੈਸਟਿੰਗ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵਰਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ| ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੱਥੇ ਲੱਗਭੱਗ 14 ਲੱਖ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟੈਸਟਿੰਗ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਹੁਣ ਰੋਜਾਨਾ 8-9 ਲੱਖ ਟੈਸਟਿੰਗ ਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਜਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਟੈਸਟਿੰਗ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ  ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ| ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦੀ ਵੱਧਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਘੱਟ ਟੈਸਟਿੰਗ ਵੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ  ਇਨਫੈਕਟਿਡ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਜਲਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਯਕੀਨੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ| ਦੂਜਾ, ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦੀ ਅਵਸੰਰਚਨਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ  ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਪਿਛਲੇ 8-9 ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਿਆ ਹੈ|   
ਹੁਣ ਲੋੜ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਬਿੰਦੂ ਉੱਤੇ ਈਮਾਨਦਾਰੀ  ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ| ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ| ਵੱਧਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਮਾਸਕ ਨਾ ਲਗਾਉਣ ਤੇ ਹੁਣ ਦੋ ਹਜਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਜਰੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਖਤੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਕਾਰਗਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਖੁਦ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾ ਕਰਨ|  ਬਹਿਰਹਾਲ, ਕੋਰੋਨਾ  ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ ਹੁਕੂਮਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਸਗੋਂ  ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਅਤੇ ਚੇਤੰਨਤਾ  ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ      ਪਵੇਗਾ|  
ਰਿਜਵਾਨ ਅੰਸਾਰੀ